aniden patlayan bişey var insanın içinde. insanı durduran ve düşündüren bazen korkutan ama hep acı olan bişey. Aşk olsa bile bu durağanlık hoşuna gitmiyor , telaşlandırıyor.
durağanlık ve manatonluk, tıkılıp kalma. bilmiyorum dil bu tür durumları ama artık düşünmek istemediğim kesin. Hatta zorunda bile değilim . Ama her seferinde yine aynı şey doğuyor yine aynı çocuk yine aynı yol aynı ev . belkide tanrı sokakları yakmalı beni rahatlatmak için.
olur olamz masallar yazılmış. olur olmaz insanlar doğmuş hep bu masallara inanmışlar ve aslında her insanda bir masalmış böylece aşk olmuş. böylelikle olur olmaz masal insanlarına olur olmaz masalcılar inanıp aşkı doğurmuşlar. AL sana aynı çocuk alsana aynı yol al sana aynı ev.
çok gülünç bir sorum var sırada. bu yazıyı ben niye yazdımki.
2 yorum:
niye yazdım ki diye düşünme
niye yazmayayım diye düşün bence
böylece üretken olursun edilgenden önce
aynı yolda geçen bir masalda, küçük bir çoçuk yağmurlu bir günde arkasına bakmadan koşturuyor...herkesler yerdeki islaklıkları yağmurdan sanıyor, bir su birikintilerinden su içen vahşi, korkunç kediler farkına varıyor suların tuzluluğunu.
uzun zamandan sonra bir şeyler yazman güzel.
Yorum Gönder